منظور از دندانپزشکی اطفال چیست؟

هیچ چیز برای ما مهمتر از فرزندانمان نیست. بخشی از مسئولیت ما رعایت نکات بهداشتی برای جلوگیری از بروز مشکلات و بیماری های مربوز به دندان فرزندان است. خوشبختانه دندانپزشک اطفال تخصص های لازم برای مراقبت و جلوگیری از این موارد را دارا می باشند.

یکی از اهداف دندانپزشکان این است که پروسه درمان دندان ها را برای کودکان ساده و راحت تر نمایند؛

دندانپزشک اطفال کیست؟

دندانپزشک اطفال و کودکان، یکی از 10 تخصص دندانپزشکی است که توسط آکادمی انجمن دندانپزشکی آمریکا به رسمیت شناخته شده است که شامل بهداشت عمومی دندانپزشکی، اندونتیکس، آسیب شناسی دهان و فک و صورت، رادیولوژی دهان و صورت، جراحی دهان و فک و صورت، ارتودنسی و ارتوپدی دندانپزشکی، پریودنتیکس و پروتز دندان است.

دندانپزشک اطفال پزشکی است که که در طول دوران تحصیلی خود به مطالعه و بررسی مهارت های لازم برای مراقبت از دندان، لثه، شناخت بیماریها و دهان کودکان می پردازد.

پیشگیری دندانی و شروع آموزش از سن پایین باید آغاز شود که این امر میتواند باعث شود تا در بزرگسالی فرد دندان های سالمی داشته باشد. زمانی که دندان های شیری رویش یافتند، توصیه میشود کودک خود را به دندانپزشک متخصص اطفال برده و اولین ملاقات انجام شود تا کودک با دندانپزشک ارتباط برقرار کند.

چه نوع معالجه ای برای دندانپزشکان کودکان ارائه می شود؟

دندانپزشکان کودکان مراقبت های بهداشتی جامع دهانی را ارائه می دهند که شامل موارد زیر می شود:

• معاینات بهداشت دهان نوزادان که شامل خطر پوسیدگی دندان مادر و کودک می باشد.
• مراقبت های پیشگیرانه از جمله استفاده از تمیز کننده های و مخصوصا فلوراید و توصیه های لازم مربوط به تغذیه و رژیم غذایی
• مشاوره در زمینه عادت های نوزادان و کودکان در زمینه استفاده از پستانک و انگشت شصت
• ارزیابی و درمان زودهنگام برای صاف کردن دندانها و اصلاح نیش نامناسب ( ارتودنسی )
• ترمیم حفره های ناقص دندان
• تشحیص شرایط دهان و دندان برای مقابله با بیماریهایی مانند دیابت، نقص نادرزادی قلب، آسم، تب یونجه و اختلالات بیش فعالی
• مدیریت بیماریها و عفونت های لثه از جمله زحمها، فرنولاهای کوتاه، مخاط و بیماریها پریودنتال کدواکن
• مراقبت از آسیبهای دندانپزشکی مانند شکستگی یا جابجا شدن دندانها

از درمان های رایج در این بخش می توان به موارد زیر اشاره کرد:

فلوراید تراپی:

این فرایند یکی از رایج ترین و مهمترین خدمات پیشگیرانه برای تقویت ساختار مولکولی و ساختاری دندان ها در کودکان است. ماده فلوراید چنانچه به میزان مناسب در اختیار دندان قرار داده شود باعث تقویت بافت دندان در مقابل حل املاح معدنی موجود در مینای دندان و درنتیجه خوردگی و نهایتا پوسیدگی دندان می شود.

فیشور سیلانت تراپی:

دندان های کرسی یا آسیای تازه رویش یافته دایمی در کودکان، در غالب موارد دارای شیارهای عمیقی است که سبب می شود به علت توانایی محدود کودکان در تمییز نگهداشتن آنها، شانس و احتمال پوسیدگی بالایی داشته باشند. در اینگونه موارد دندانپزشک متخصص کودکان، با آماده کردن این سطوح شیار دار و عمیق و اضافه کردن موادی به این سطوح، آنها را به سطحی صاف و فاقد شیار تبدیل نمایند. این کار منجر به مهر و سیل نمودن سطوح جونده دندانها شده و در نتیجه ماده غذایی از روی این سطوح لیز خورده و گیر نکند.

ترمیم دندان های پوسیده شیری یا دایمی:

در صورت مشاهده هر گونه دندان پوسیده در دهان کودک، دندانپزشک متخصص کودکان با کمک وسایلی مخصوص جهت کودکان اقدام به حذف پوسیدگی و ترمیم دندان ها با مواد همرنگ دندان و یا آمالگام می نماید. در بعضی مواقع پوسیدگی به علت شدت و وسعتش وارد فضای مغز یا پالپ دندان شده که در این صورت دندانپزشک می بایست در ابتدا درمان عصب دندان نماید و سپس دندان را پر و ترمیم کند.

درمان پالپوتومی و پالپکتومی دندان:

در مواقعی که کودک با درد شدید و مداوم به دندانپزشک مراجعه می کند، دندانپزشک متخصص مجبور است که به معالجه عصب دندان اقدام کند. اگر در حین درمان دندانپزشک متوجه شود که آلودگی میکروبی فقط محدود به ناحیه تاجی است و ریشه ها درگیر نشده اند، در این صورت وی فقط عصب ناحیه تاجی را حذف نموده و اعصاب ناحیه ریشه را حفظ میکند، به این روش پالپوتومی یا حذف مقطعی پالپ ناحیه تاجی دندان می گویند. ولی اگر عفونت به ریشه ها هم رسیده و دندانپزشک مجبور به تخلیه کانال های عصبی ناحیه ریشه هم می باشد، وی می بایست با وسایل خاصی داخل کانال های ریشه دندان ها را نیز تمییز و عاری از عفونت کند، به این روش پاپکتومی و یا حذف کلی پالپ ناحیه تاجی و ریشه ای دندان می گویند.

فضا نگهدارنده:

در صورتی که دندان شیری زودتر از موعد بیفتد و احتمال حرکت دندان های جانبی آن به سمت فضای خالی افزایش یابد، دندانپزشک متخصص کودکان با گرفتن قالب از دهان کودک و تهیه فضانگهدارنده، ضمن حفظ فضای دندان از دست رفته، شانس رویش دندان دایمی زیرین را بالا برده و از نهفتگی دندان دایمی زیرین و یا رویش آن در فضایی نابجا را جلوگیری می کند.